|
|
|
|
İnançsal
Kimliği
|
|
Aleviler; Osmanlı tarihinden (Kanuni'den) bu yana özellikle ortadoks sünni kesimi tarafından horlanmış, ezilmiş, baskı görmüş, dışlanmış... bg. zorla asimile edilmeye çalışılmıştır. Bu tarih aleviler açısından Osmanlıya karşı bir başkaldırı tarihidir. Yapılan baskı ve zulüm karşısında kuşkusuz kimliğini koruyamayan aleviler olmuştur, ser verip görüşünden dönmeyen binlerce alevinin olduğu da bir gerçektir. Bunlar tarihte yerlerini almıştır. İşte Mahzuni de bunlardan birisidir. Tüm baskılara karşı alevi-bektaşi kimliğini koruyan, bu kimlikten onur duyan, bu kimlikten ödün vermeyen, bu kimlikle evrenselliğe ulaşan bir ozandır. Gerek tutucu aleviler, gerekse bağnaz sünniler tarafından inançsal kimliğine ilişkin yöneltilen eleştirilere Mahzuni gerekli yanıtları vererek gerçek kimliğini ortaya koyuyordu. İşte kendisinin dilinden, kendi kimliğini ve kendi inançsal yönünü anlatan... Şiirlerinden biri.:
Mahzuni bu eserinde kendi kimliği için söylenen olumsuz ve değersiz söyletilere bir yanıt vererek, nereli olduğunu, soyunun nereden geldiğini ve dünya görüşünün temel yapısını hangi görüşün oluşturduğunu açıklıkla belirtiyor... ...Mahzuni
gerçek aleviliğin; insanın içinde olduğunu; aleviliğin insansever,
barışsever, eşitlikçi ve toplumcu bir düşünceyi savunduğu ve yalanı,
dolanı, sömürüyü, üçkağıtçılığı, namussuzluğu, adeletsizliği,
erdemsizliği, hoşgörüsüzlüğü, bağnazlığı, şeriatçılığı,şekilciliği...vb.
ret ettiğini;...
Mahzuni
Şerif... Her şeyin tanrı; tanrının ise her şey olduğu düşüncesini;
evrenin aslında Tanrının kendisi olduğunu belirtmekte ve tümtanrıcı
bir yaklaşımda bulunmaktadır. Bugün ne bilim Tanrının yokluğunu
tam olarak kanıtlayabilir nede din Tanrının varlığını tam olarak
kanıtlayabilir. İnsan ancak soyut kavramsal çıkarsamlarla birtakım
yorumlar yapabilir. Bu da ancak o kişinin kendi dünya görüşüyle
ilgili bir yaklaşımı sergiler... Bakınız şu şiirinde bunu açıklıkla dile getiriyor.
...şu eserine bakalım:
Mahzuni Şerif...olay ve olguları şiirlerinde sorgulayan, araştıran, kafa yoran bir ozanımızdır. Olanla yetinmeyen, daha çok şeyi öğrenmeye, öğrendiklerini öğretmeye çalışanbir kişiliktir. Bakın bir başka Şiirinde Tanrı'nın varlığını da sorgulayan mısralarını görüyoruz.:
Bu eserinde ozanımızın cennet ve cehennemin bu dünyada adlandırıldığını, ...Sırat diye bir köprünün olmadığını, köprülerin yaşadığımız dünyada bulunduğunu ve bunların insanlar tarafından yapıldığını vurgulamaktadır... Görüldüğü gibi Mahzuni'ye daha önce deist bir ozandır dememize râğmen bu şiirinde Tanrıyı sorguladığını görmekteyiz. Bu bir çelişkidir. Ama her insanda bu tür çelişkilerin olması çok doğaldır. Tam tersine bu tavır araştıran, sorgulayan, aldığı ile, öğrendiği ile yetinmeyen daha çok örenmeye çalışan bir bilimsel kafanın belirteci olarak değerlendiriyorum.
|
|
İnsancıl
Kişiliği
|
|
Mahzuni Şerif'in eserleri titiz bir şekilde incelendiğinde en önemli yönünün o'nun büyük bir insansever olduğugörülecektir. Bu doğru bir saptamadır. Benim dinim "İnsana sevgidir" diyen bir ozanımızdır. Mahzuni Şerif büyük bir hümanist ozanımızdır. Öyleki hemen her şiirinde insanseverliğin, hoşgörünün satırlarını buluruz. O'nun için önemli olan insanın yaşam hakkıdır. Hiçbir neden insan'ı öldürmenin bahanesi olamaz. Toplumdaki sınıf kavgası bile insan öldürmeyi haklı kılamaz. Bir hümanist için bundan daha özgün bir görüş olabilir mi? Bakın bir şiirinde şöyle demektedir;
...Ozanımızın
içten söylediğine inandığım; tüm benliği ile savunduğuna inandığım,
barış, hoşgörü ve ayrımsız bir dünya özlemini yansıtan şu iki
kıtayı okuyalım;
burada verilen ileti'de özgün ve katıksız bir hümanizm vardır. İnsanları birbirine düşman eden, senlik, benlik duygusunu arttıran, düşmanlığın nedeni olan; doğu-batı-gavur-müslüman ayrımı değil mi?...
...Yine bir başka şiirinin ilk (iki) dörtlüğünde belirttiği gibi;
...Bütün inancını ve yaşamını insanı yüceltmeye yönetmiş bir insan olarak Mahzuni çağımızın bu yöndeki en büyük halk ozanıdır desem abartma olmaz. Bakın eserlerine; ...yobaza karşı koymuş, insanı sömürenleri lanetlemiş, insanlar arasında ayrım yapanlara yuh çekmiş, olumsuzlukları eleştirmiş, insanları öldürenleri kınamış, savaşlara karşı koymuş, dünya halklarının barışını savunmuş, halkıyla beraber gülmüş, beraber ağlamış... bir ozanımızdır... ...Ozanımızın bu yönüyle ilgili bir şiirini daha yazdıktan sonra bir başka yönüne, toplumcu yönüne, değineceğiz...
Bu şiirde söylenecek; yazılacak başka bir gerçek var mı? Bilmiyorum. Her mısrası, her sözcüğü toplumsal bir gerçeği anlatmaktadır. Savaşların üretimsizliğin, inanç ayrımlarının, toplumsal ayrımların, düşmanlıkların, fitnenin, fesatın, nefsin...bg. şeylerin nedenlerini, niçinlerini sorgulayan bir eser var karşımızda.Yeterki o eseri özümseyerek okuyalım ve verilmek istenen iletiyi iyi algıyalım.
|
|
Toplum
Anlayışı
|
|
...Bizim ülkemizde geçmişten bugüne bu anlamda çok zengin bir Halk ozan'ları geleneği vardır. Yunus EMRE, Pir Sultan ABDAL, SERYANİ, Kul HİKMET, KÖROĞLU, KARACAOĞLAN, DADALOĞLU, EMEKÇİ, İHSANİ, ŞAH TURNA, MAHZUNİ... bunlar yaşadıkları dönemin, toplumsal yapısını, toplumsal biçimini ve toplumsal ilişkilerini eserleriyle yansıtmışlardır... Bazen toplumsal haksızlıklara başkaldırmışlar ve bazen de halkın önderleri olarak halkın bilinçlenmesini, örgütlenmesini sağlamışlar.Öyleki bazen yaptıkları eserlerle varolan düzeni sarsacak konumda bile olmuşlardır. Pir Sultan Abdal bu söylediklerime en büyük örnektir. Pir Sultan o dönemin mevcut düzenini korkuttuğu için idam edilmiştir. Günümüzde Mahzuni şiirleriyle mevcut düzeni eleştirdiği, halkı bilinçlendirerek türküler söylediği için yargılanmıştır. Eserleri TV' larda ve radyolarda okunmamış, eserlerine çok büyük bir sansür konmuştur... ...Şimdi
bu yazdıklarıma örnekler vererek O'nun toplumcu yönünü kendi eserleriyle
tanıtacağım. Bakınız bir şiirinde tüm dünya İşte şiir;
...İşte ozanımızın beş dörtlükte bütün toplumsal sorunları anlatımı; işte yorumu, işte görüşleri. Bunları değerlendirmeyi siz sevgili okuyucularıma bırakıyorum... ...Ozanımız
halkımızın egemen güçlerce (para babaları, ağalar, tefeciler,
tacirler, beyler...) sömürülmesi karşısında protestosunu şu özgün
yapıtla dile getiriyor;
İşte toplumumuzdaki ve de dünyamızdaki savaşların asas nedeni bu farklı yaşam biçimleri, bu farklı gelir dağılımıdır. Dünyadaki bu gelir farklılığı toplumsal kargaşanın asıl nedenidir. Ozanımız da bunu belirtiyor. Bakın bir başka eserinde ki dörtlüğü okuyalım;
...O
bu eserinde halkımızı kemirenleri anlatmaya çalışıyor. Halkı uyarmaya,
bu kemirgenleri tanımaya çabalıyor. Bunları tanıtmak için sürekli
bir mücadele içinde olacağı iletisi veriyor... Bundan dolayı bu
gerçekleri her zaman haykıracağını dile getiriyor...;
...Ama yine de umutsuz değil. İçindeki ütopyayı devam ettiriyor. Gelecekte insanlığın sömürüsüz bir dünyaya ulaşacağını söylüyor. Büyük çoğunluğun bir gün dünya yönetimini; ufak bir azınlığın elinden alacağını; dünyada dostluğun, kardeşliğin, güvenin, barışın geçerli olacağını eşit bir gelir dağılımının yapılacağını; yönetime tüm insanların katılacağını, gerçek bir halk iktidarının yerleşeceğini; bir gün tüm bu insani değerlerin dünyada egemen olacağına olan inancını ve bilincini taşıyor. Bakın şu şiirindeki ütopyasına; gelecek beklentisine;
...Ozanımız zenginlere ve yöneticilere seslenerek; oturdukları koltuklara daha çok yaslanmalarını; çünkü bu saltanatın sonsuza kadar devam etmeyeceğini; bir gün bu yağmanın sonunun geleceğini bildiriyor... ... Yine bir başka şiirinde paylaşımı ne güzel anlatır; işte şiir:
Ozanımız
paylaşmanın güzelliğini, insani yanını, eşitlikçi ve özgür yanını
dile getirmiş; bu konuda taviz vermeden, boş söz söylemeden, doğruları
korkmadan açıklayacağına, insanların birleşerek çözülmez gibi
gözüken birçok zorluğu kolaylıkla çözebileceğini; ayarılık-gayrılık
yüzünden insanların birbirlerine
|
|
Din
ve Şeriat
|
|
Mahzuni, bir yandan alevi-bektaşi olmanın yöntemlerini, zorluklarını ve olunması gereken etik ve töresel yönlerini anlatıp bunlardan kendi düşünsel yapısını ve dünya görüşünü edinirken; aynı zamanda kendi gerçeklerini de başkalarına anlatmanın yöntemini şiirleriyle vermeye çalışmıştır. Bu çaba sonucunda çok zorluklarla karşılaşmış ve bu zorlukları büyük bir istenç ve kararlıkla aşmayı başarmıştır. Mahzuni Şerif; din'e inanmamakla birlikte her dine ve inanan her kişiye saygı duymuş ve her inananın inancının kendi iç dünyasının bir sorunu olarak görmüştür. Ama salt bu anlamda kalmak koşulu ile her insanın inandığına saygı duymak çağdaş bir insanın ve laik bir düşüncenin belirleyici bir yönüdür. Yeter ki belirli bir inancı taşıyan kişilerin ya da gurupların, bir başkasının inancını küçümsemesin, illada benim ya da bizim inandığımıza inanacaksın demesin. Yani bir dine inanan insanların; bu dine inanmayanları; zorlayarak, korkutarak, baskı yaparak kendileri gibi inanmalarını sağlama yoluna gidilmesin. Böylesi bir yöntemin adı zorbalık olur. Bir toplumda; dünyasal yaşamın koşullarını, kurallarını, adalet, tutunum, etik... bg. toplumsal olayları dinsel bir egemenliğe bırakmak; bunlarla ilgili karaları dinsel söylemlerin veya buyrukların kararlarına bırakmanın ismi ''Şeriatçılıktır''. Şeriat'ın geçerli olduğu yerlerde tutuculuk, baskı, güvensizlik, tek tiplik, bağımlılık, kişisizlik, hoşgörüsüzlük, iradesizlik, duraganlık, hurafelik, cinlilik, perililik, cinsler arası, elit bir yönetim... bg. olguların geçerliliği vardır. Böyle bir sistemin savunulmasını veya topluma yerleşmesini; özgürlükten, akıldan ve sevgiden... bg. yana olan aklı başında hiçbir insan kabullenmez. İşte Mahzuni' de şeriatçılığı, dinsel bağnazlığı, din sömürücülerini, din adına katliam yapanları, hacıları, hocaları, dedeleri, seyitleri... bg. herkesi eleştirmiş ve halkımıza gerekli uyarıları yapmaya çalışmıştır. Şerif' in bu konuda onlarca şiiri bulunmaktadır. İşte bunlardan bir tanesi.
Ozan bu dörtlüklerde; gerçek kıblenin, gerçek imanın insana yapılması gerektiğini, duvara dönüp namaz kılmakla, Hac'a gitmekle müslim olunmayacağını, dünyaya gelişi bir sınav olarak değerlendirilemeyeceğini, maddenin ve evrenin sonsuz olduğunu, insana değer verilmesi gerektiğini, bir başkasına saygı ve sevgi beslemeyen birisine de değer verilemeyeceğini; onurun, dürüstlüğün, güvenirliğin, deüerbilirliğin... bg. simgesi olan Haydar' ın izinde yürüdüğünü söyleyerek tutucu, sevgisiz, bilgisiz softaları eleştiriyor...; ...Evrende her şey değişim ve dönüşüm içindedir. Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir. Bu anlamda spesifik anlamda bir şeyin ölümü bir başka şeyin doğumudur (diyalektik). Böyle olunca evrende hiçbir şey yok olmaz, hiçbir şey de var olmaz. Bu ilkeye güre madde sonsuzdur... O halde ölüm; bütünü oluşturan ya da şu anda biçimsel olarak varlığı görülebilen herhangi herhangi bir şeyin dağılıp, parçalanıp bir başka şeye dönüşmesi, ya da enerjiden maddeye, maddeden enerjiye dönüşme olayıdır. Bu dönüşüm bir nitel değişimdir. Bakın ozanımız bir şiirinde bu konuda şu dizeleri dile getirmiştir.
Bu dizelerden de görüldüğü gibi ozanımız evren'in nedensellik yasalarının farkına varmıştır. Her oluşumun, her oluşun, her olayın bir nedene, bir sebebe bağlı olduğu gerçeğini anlamış; maddenin oluşum yasalarını özümlemiş, durağan, devinimsiz, hep aynı kalan, değişmeyen, başkaya dönüşmeyen hiçbir olamayacağını anlatmak istemiştir... Bir başka şiirindeki şu dizeler; ölen insanlardan medet uman, ölenlerin mezarlarını yatır durumuna getirerek tapınma yeri yapan, ölenlerden korkan, ya da onlardan güç almaya çalışan insanların boşuna uğraştıklarını; ölenlerin kesinlikle bir canlının, bir dirinin yapabileceği davranışları yapamıyacağını, ölmüş olandan keramet gelmeyeceğini, nasıl tüm diğer maddelerden bir keramet ya da şefaat olmazsa; ölmüş insanlardan da aynı şey olmaz. Çünkü ölen de bir taş, bir kaya, bir toprak... bg. gibidir der... İşte şiir:
Bu dizelerinde bilime inanış, tekniği kullanama, çağı yaşama isteği getirilirken; boş inançlar, söylenceler yeriliyor. Bilimin en geçerli yöntem olduğu savunuluyor... Tutucu, durağan, geleneksel olanın değişmesini; hep ileriye doğru gidilmesinin doğal olacağını; buna karşı gelinemiyeceğinin de bilincinde. Yine bir başka eserinde şu özgün dizeleri dile getiriyor:
Görüldüğü gibi ozanımız bu dörtlüklerde cenneti cami'de namaz kılmaya indirgeyen dar kafalılığı ve biçimci yaklaşımı; ezanı herkesin anlaması için o ülkenin kendi dili ile okunmasını söyleyenlere karşı çıkanları Allah kavramının büyüklüğünün farkına varmadıklarını...söylemektedir. Mahzuni de tüm diğer bektaşi ozanları gibi Allah'a korkuyla değil sevgiyle ulaşılabileceğine inanan bir ozandır. İnanan bir insan bu inanışını bir başkasına, davranışlarıyla, giyimiyle, değişik biçimlere bürünmeyle göstermenin yanlış olduğunu; bu gıbı eylemlerde bulunanların Allah'ı kandıramayacaklarını; ama yaşadıları ortamda; ekonomik ve toplumsal bir takım kazançlar elde etmek için; inançları saf, temiz ve samimi olan insanların duygularını ve inançlarını sömürerek amaçlarına ulaşmak için bunları yaptıklarını yansıtmaya çalışıyor. İşte bu şiirlerden bir başka örnek:
Bu şiirde de görüldüğü gibi, çalışmayan, boş dolaşan ama namaz kılarak softa gözüküp halkı kandırmaya ve ekonomik kazanımlar elde etmeye çalışan; insanları birbirine düşman ederek politik kazanımlar sağlamak için uğraşan insanları, asalakları eleştiriyor. Gerçek cennetin, gerçek sevgilinin ve gerçek hazzın bu dünyada olduğunu dile getiriyor. ...şu dörtlüğüne bakalım:
...Atatürk için şu dizeleri dile getirmiştir:
diyen ozan; ülkemizin içinde bulunduğu şu andaki kaos'tan kurtulmak için Atatürk gibi bir önderin gerektiğini dile getirmiştir. Bugün tamamen halktan kopmuş; hiyanet ve delalet içinde bulunan; şeriat özlemcilerinin isteklerini yerine getiren; onları destekleyen ya da almış oldukları kararlarla onları güçlendiren yöneticileri veya bugünkü yönetim anlayışını Ulu Önder'e şikayet etmektedir. ... yine bir başka şiirinde ozanımız; insanlarımızı bir sorgulamaya, bir araştırmaya yönelten şu şiirini okuyalım:
Sevgili okuyucular; ozanımız bu şiirinde şeriat'ı yeren, o'nu mahkum eden, o'nu yargılayan bir söylem getirmiş. Kur'anda geçerli olan 6666 ayet yerine sadece beş tanesini öne çıkarmakla müslümanlık olmaz. Yanı şeriatcıların söylediği gibi; Namaz Kılmayani Oruç Tutmayan, Hac'ca Gitmeyen, Kelime-i Şahadet Getirmeyen, Abdest Almayan müslüman olmaz; ama bunları yapanlar müslümandır yaklaşımı tamamen şekilci bir yaklaşımdır. ... Ebu Sufyan'la (Muaviye'nin babası), Murtaza'yı (Hz. Ali) karşılaştırarak ikiside müslüman ama ikisi de aynı konumda mı? İkisi birbirinr eş mi diye sormaktadır. Birisi ezilenlerin, horlananların yanında yer almış; özgürlüğün, eşitliğin, barışın... bg. simgesi, diğeri ise, zenginlerin yanında yer alan, sömüren, ezen, düşmanlığı öne çıkaran, öldürenlerin yanında yer alan bir kişilik diyerek; Murtaza'dan yana tavrını koymaktadır. Sevgili
okuyucular; tarihte inanç adına, Allah adına, kutsallık adına,
Kilise, Havra, Cami adına yüzbinlerce insan öldürülmüş; onlarcası
asılmış, derisi yüzülmüş ve yakılmıştır. Bu kör inaçlıktır. Allah
hiç bir insanı yakmak, öldürmek, asmak gibi bir görevi bir başka
insana niçin versin? Kendisinin buna gücü yeterken neden bir başka
varlığa kendi görevini yaptırsın; bu davranış Allah'ı küçültür... |
|
Olaylara
Duyarlılığı
|
|
Mahzuni, gerek toplumumuzu ve gerekse dünya kamuoyunu etkileyen her olay karşısında duyarlılığını göstermiş ve bu olaylarla ilgili eserler sunmuştur. Toplumumuzdaki her toplumsal olayı Mahzuni'nin şiirlerinde bulmak olasıdır. 1970'li yıllarda gençlik hareketlerinin en önemli çıkışı olan bağımsız ve sömürüsüz Türkiye ve emperyalizm karşıtlığı, o dönemde Mahzuni'yi çok etkilemiş...;
Ozanımız
bu şiirinde kesinlikle Amerikan halkına bir söylemde ...Yine 1970'li yıllarda; sömürüye, zulme, emperyalizme, düşmanlığa ve baskıya karşı başkaldıran 1968'li kuşağı ve bu nitelikleri taşıyan tüm insanlara yiğitler diyerek seslenmiş ve bunlar için şu şiirini yazmıştır.
Mahzuni Anadolu'nun yetiştirdiği yiğitlere güvenmiş ve onlarla övünç duymuştur. Ama onları birbirine düşman eden güçler amaçlarına ulaşmış ve onları birbirine kırdırmıştır...Mahzuni... Ama ne olursa olsun Anadolu'nun yetiştirdiği yiğitleri, cesur, bilgili, sevgi dolu, hoşgörülü olarak değerlendirmiş, bağımsızlık, barış, özgürlük ve demokrasi tehlikeye girdiği an o yiğitlerin önünde hiçbir gücün duramayacağına inanmıştır... 1993 yılında Ortadoğuda meydana gelen ve Irak'ın Kuveyt'e saldırmasıyla çıkan savaş sonucunda batılı devletlerin ve Amerika'nın oynadıkları oyunların (emperyalizm) farkına varmış ve bu savaş sonucunda ölen yüzlerce insanın acısını içinde duymuş ve savaş sonucunda kirlenen denizlerin, suların ve atmosferin insanlara verdiği zararı görmüş ve tüm bu olumsuzlukları... 20. yüzyılın son çeyreğinde gelişen teknoloji ve bunun sonucunda sınırsız bir şekilde tüketilen doğa ve insan kaynakları' nı...
...dile
getiren şiirler yazmıştır.
Kitabımın
sonunda ozanımızın kendini tanıtan şu açıklamasını da Mahzuni bana gönderdiği bir yazısında; kendisiyle ilgili şöyle diyor; "Ben doğada bulunan her canlının içinde seçkin bir yeri olan insan sıfatında dünyaya geldiğim için, hep bununla gurur duydum.Hayatımda tek din taşımadım; insan tarihinde gelmiş geçmiş bütün dinlerin hepsinden birer parçayla yaşadım. Gün oldu yedi dinli, gün oldu dinsiz kişiliklerimle gezdim.
Mahzuni'nin açıklaması bu yöndedir. Yorumu siz okuyucularıma bırakıyorum. Bu yemeğe bir tutam tuz ekledim. Kıvamını bulmasına birazcık yardımcı olabildiysem ne mutlu bana. Ozanımızın Yolun Sonunda adlı şiiriyle sözlerimi sonluyorum. Saygılarımla. Süleyman Zaman
* Kaynak olarak SÜLEYMAN ZAMAN ' ın "MAHZUNİ ŞERİF Yaşamı / DünyaGörüşü / Şiirleri" Kitabı kullanılmıştır. |
|
Edebi
Kişiliği
|
|
Âşık Mahzuni Şerif 12 Ekim 1973’te yapılan bir mülâkatta edebi görüşlerini şöyle dile getirmektedir: ''Geçmişteki ozanları, bir bir inceledim. Kendime yol gösterici, eylem kılavuzu olarak seçtiğim Ozan Pir Sultan Abdal oldu. Ses olarak da etkilendiğim Davut Sulari’dir. Toprak çocuğuyuz, toprağa karşı büyük özlemimiz vardır. Bunu da en iyi dile getiren Veysel Baba idi. Belirli bir derecede onun da etkisinde kaldım. Davut Sulari’den esinlendiğim sese, Âşık Veysel mülayimliğini kattım. Düşün felsefemi de yukarıda belirttiğim gibi Pir Sultan Abdal’dan aldım… Ve şunu anladım. O güne kadar halk ozanlığı sürekli olarak istismar edilmişti. Halk şiir geleneği, gül, bülbül, çiçek edebiyatı ile uyutma perhizi olarak kullanılmıştı. İlk amacım bugüne kadar süre gelen bu kalıpları kırıp, yıkmak oldu.'' Âşık Mahzuni Şerif, karşılaştığı olayları koşullar ne olursa olsun hemen şiire dönüştürebilmektedir. Şifahi olarak söylediği şiirlerinin yanında, üzerinde düşünerek yazdığı şiirleri de vardır. Ozanımız
halkın müziğine kendi sözlerini uygulayarak ve ufak tefek Âşık Mahzuni Şerif, bir ozanın nasıl olması gerektiğini yine 'Ozan' isimli şiirinde şöyle dile getirir. Eller
bağlamasın zalime karşı Âşık Mahzuni Şerif yaşadığı dönemin toplumsal sorunlarını, savaşları, sınıf ayrımcılığını kınayan, barışı destekleyen, insan sevgisini her şeyin üstünde tutan, gericiliği ve yobazlığı en büyük tehlike olarak gören, çağdaş olanı benimseyen, şiirleriyle toplumu ve gençleri uyaran, birlik ve beraberlik çağrısında bulunan, yüreğini sevgiyle halkına açan değerli bir ozandır. Âşık Mahzuni Şerif hayatı boyunca cumhuriyetçi, lâik parlamenter yapının savunucusu olmuştur. Atatürk sevgisi, geldiği ailede var olan Muhammed, Ali, Hacı Bektâş Veli ve On İki İmam’a bağlılığıyla bütünleşir ve mısralarında vücud bulur. Ozanımız, serbest şiir hakkındaki fikirlerini yazdığı 'Niçin Serbest Şiir?' isimli yazısında ve 'Bir Şiirin Öyküsü' başlıklı şiirinde; serbest şiir tarzında neden yazdığını uzun uzun anlatır. Özellikle, yazısında eski tarz şiir geleneği diye adlandırdığı kâfiyeli ve ölçülü şiir ile serbest şiiri karşılaştırır. Ozanımıza göre serbest şiir, şiir tarzının gelişmiş şeklidir.
T.C.
FATİH ÜNİVERSİTESİ Aynur İnce - İstanbul 2005
|
|
* Daha Geniş İçerik İçin Siteye Bilgisayarınızdan Giriş Yapınız. |
|
